Αζινλίκτσα 43
Ιανουάριος 09
Γιώργος Δούδος
g_doudos@yahoo.com
george-doudos.blogspot.com
Εύχομαι από καρδιάς όποια και όποιος διαβάζει τις γραμμές που ακολουθούν, το μακελειό των αμάχων κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας να έχει παύσει….
Με μάτια ορθάνοιχτα από τη φρίκη, παρακολουθούμε την καταστροφή που γίνεται στη Γάζα. Ένα θυσιαστήριο στη βία έχει γίνει η πιο πυκνοκατοικημένη γωνιά του πλανήτη, με τον πιο νεανικό πληθυσμό και συνάμα τους πιο απελπισμένους ανθρώπους….
Ένας Εβραίος διάβασα πως δήλωσε, ότι η βία της Χαμάς σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για τη μαζική επιθετικότητα του ισραηλινού στρατού, που πλήττει μικρά παιδιά, ηλικιωμένους και αρρώστους. Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας, εγκλωβισμένοι σ’ ένα απέραντο στρατόπεδο μελλοθανάτων είναι συνεχώς εκτεθειμένοι ως απρόσωποι στόχοι στις προγραμματισμένες βολές της αεροπορίας, του πυροβολικού και του πολεμικού ναυτικού του Ισραήλ. Οι άοπλοι που σκοτώνονται ή τραυματίζονται τόσο βαρειά, που απλά περιμένουν το θάνατο αβοήθητοι με περισσότερη αγωνία και πόνο, είναι «παράπλευρες απώλειες»!
Τα θύματα της βίας της Χαμάς σε πόλεις και χωριά του νοτίου Ισραήλ είναι επίσης τραγικές φιγούρες, όπως οι πολίτες της Γάζας, με μια διαφορά, οι Ισραηλινοί μπορούν πιο εύκολα να αντιμετωπίσουν και να διαφύγουν τον κίνδυνο του θανάτου, ενώ οι Παλαιστίνιοι γείτονές τους είναι αφημένοι μπροστά στο φάσμα του θανάτου εντελώς ανυπεράσπιστοι. Οι Ισραηλινοί πολίτες προστατεύονται από μια κρατική μηχανή στο έπακρο αποτελεσματική, ενώ οι Παλαιστίνιοι της Γάζας δεν έχουν τον τρόπο να υπερασπισθούν το θεμελιώδες δικαίωμά τους στη ζωή!
Οι κάτοικοι της Γάζας είναι τα τραγικά θύματα των μεγάλων εμπλοκών της διεθνούς πολιτικής. Η Χαμάς είναι ένα από τα «μακριά χέρια» του Ιράν στη Μέση Ανατολή. Ίσως για τούτο ο Αραβικός Κόσμος αντέδρασε μάλλον χαλαρά στην επιθετικότητα του Ισραήλ. Το πρόβλημα όμως δεν αφορά το Κράτος του Ισραήλ και τη Χαμάς, που θεωρεί ται τρομοκρατική οργάνωση, αλλά μια υπερσύγχρονη πολεμική μηχανή που έχει επιτεθεί με απίστευτη αγριότητα σε αμάχους πολίτες, που στις εκλογές του τόπου τους, έκαναν «το λάθος» να υπερψηφίσουν το πολιτικό κόμμα που λέγεται Χαμάς (Harakat al-Muqawamat al-Islamiyyah –Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης).
Στη Γάζα, ακόμα κι αν σταματήσουν οι επιθέσεις του Ισραήλ και αποφασίσει η Χαμάς να σταματήσει τις βολές ρουκετών σε ισραηλινούς οικισμούς, η καταστροφή που έχει γίνει θα είναι μια ματωμένη πληγή στην καρδιά της ανθρωπότητας για πολύ καιρό. Ίσως η τραγωδία της Γάζας να αφήσει το σημάδι της οδύνης στις ψυχές μας από δω και μπρος. Η Γάζα είναι ο ‘κρανίου τόπος’ της ανθρωπότητας που θανατώνεται από τις φαντασιώσεις των «εθνικά ή φυλετικά καθαρών κρατών». Πρώτα ήρθε η al naqba, που στα αραβικά σημαίνει ξεριζωμός. Οι Παλαιστίνιοι εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το 1948 πόλεις και χωριά που κατοικούσαν επί αιώνες και να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς για να ιδρυθεί το Ισραήλ, ως κράτος που γεννήθηκε από την καταστροφή του Ολοκαυτώματος. Μετά ήρθε το τείχος της ντροπής, που άρχισε να χτίζεται για να περιφρουρήσει τα σύνορα του Ισραήλ από την «επιθετικότητα» των Παλαιστινίων, που παραμένουν δεκαετίες τώρα οι παρίες της μεταπολεμικής ιστορίας, καταδιωκόμενοι μέχρις εξοντώσεως κατά καιρούς, κυρίως από Ιορδανούς, από Λιβανέζους και από Ισραηλινούς. Τώρα ήρθε το μακελειό της Γάζας. Να παύσει να υπάρχει ένας ολόκληρος λαός, γιατί οι επιθέσεις του Ισραήλ με την ενθάρρυνση των Η.Π.Α. κυρίως εκεί οδηγούν, ή να υπάρχει πλέον ευνουχισμένος….
Μου δόθηκε η ευκαιρία να εκφράσω τις απόψεις μου για τις πολιτικές των εθνοκαθάρσεων, που έχουν ματώσει φρικτά και τα ελληνικά χώματα. Όλη η γειτονιά μας στα Βαλκάνια έχει στίγματα πόνου από τις φαντασιώσεις των εθνικισμών, κάθε λογής και κάθε λαού της περιοχής. Όλοι είμαστε ένοχοι κατά του ανθρώπινου γένους! Γιατί όποιος επιχειρεί να εξοντώσει ένα λαό με οποιοδήποτε τρόπο στο όνομα του έθνους ή της πατρίδας κ.λπ., ενεργεί κατά της ανθρωπότητας.
Συνήθως στην Ελλάδα μιλούμε για «μικρασιατική καταστροφή» και για τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και από την Ανατολία. Λησμονούμε ή μάλλον οι πιο πολλοί ποτέ δεν μάθαμε δύο απλά πράγματα. Πρώτον, ότι την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος την είχε απαιτήσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος και δεύτερον, ότι όπως και όποιο βαθμό ξεριζώθηκαν Έλληνες από την Μικρά Ασία και εγκαταστάθηκαν χωρίς διόλου να ρωτηθούν στην Ελλάδα, έτσι ξεριζώθηκαν βίαια Μουσουλμάνοι από την Κρήτη, από τη Μακεδονία, από την Ήπειρο και εγκαταστάθηκαν χωρίς διόλου να ρωτηθούν επίσης σε μέρη της Τουρκίας. Μάλιστα πολλοί απ’ αυτούς τους Μουσουλμάνους ήταν Έλληνες, πολιτισμικά και φυλετικά ίσως. Δεν γνώριζαν την τουρκική και είχαν τις ίδιες συνήθειες με τους Χριστιανούς συμπολίτες τους, μιλώντας μαζί τους την ίδια ακριβώς γλώσσα. Όλοι οι Μουσουλμάνοι της Κρήτης μονάχα ελληνικά γνώριζαν, όπως και οι Μουσουλμάνοι της Ηπείρου, με εξαίρεση εκείνους της Θεσπρωτίας που ήταν Αλβανοί (Τσάμηδες), όπως και οι Βαλαάδες της Δυτικής Μακεδονίας. Υπήρχαν και άλλοι Μουσουλμάνοι που μιλούσαν σλαβομακεδόνικα και ήταν ντόπιοι Μακεδόνες, όπως και οι Χριστιανοί συγχωριανοί τους και όμως σύρθηκαν άθελα στην Τουρκία και τους δόθηκε νέα πατρίδα στα βάθη της Καραμανίας.
Σε τούτο τον τόπο, Ελλάδα και Τουρκία, γνωρίζουμε καλά την προσφυγιά, την καταστροφή, την πίκρα να ζεις και ο άλλος να μη σου αναγνωρίζει την αξιοπρέπεια.
Ένα βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις εκδόσεις ‘Κέδρος’ σε ελληνική μετάφραση από τα τουρκικά. Τίτλος του «Κρήτη μου». Συγγραφέας του η Σαμπά Αλτίνσαϊ, κρητικής καταγωγής . Αξίζει να διαβασθεί από τον καθένα και την καθεμιά, που ζει σε τούτο τον τόπο, είτε είναι Χριστιανός, είτε Μουσουλμάνος, είτε Τούρκος ή Έλληνας ή όποιος αλλιώς αυτοπροσδιορίζεται. Πρώτα και κύρια είναι ένα βιβλίο γραμμένο με αλήθεια και επίσης αποκαλύπτει πράγματα που οι πολλοί αγνοούν και οι λίγοι θα ήθελαν να μη δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Όσοι ζούμε στην Ελλάδα, όπως και στην Τουρκία, θαρρώ πως έχουμε φυτεμένη στα γονίδιά μας την ευαισθησία να κατανοήσουμε το δράμα των ανθρώπων της Γάζας. Άλλος λίγο, άλλος πιο πολύ κουβαλούμε στην κληρονομιά μας το ζεμπίλι και το μπόγο του πρόσφυγα που ξεκίνησε με τα πόδια και τα κάρα από την Πάντερμα να φτάσει ως τη Σαλονίκη ή από τα Χανιά στο Αϊβαλί φορτωμένος σαν σακί σε καράβι που η μπόχα σ’ έπνιγε αλύπητα.
Στις μέρες που πολλοί αγωνιούν για την «παγκόσμια οικονομική κρίση» και τρέμουν μη χάσουν τους θησαυρούς τους, μια αξία προβάλλει, ολοζώντανη, με σάρκα και οστά, με χαμόγελα και δάκρυα: Η αξία της ανθρωπιάς. Αν υπάρχει ανθρωπιά δεν κινδυνεύει από τα σκαμπανευάσματα οποιουδήποτε χρηματιστηρίου. Κι αυτή η αξία είναι η μόνη που μπορεί να κρατά ακοίμητη τη συνείδηση του ανθρώπου, αυτό που μας ξεχωρίζει από τα άλλα ζωντανά του πλανήτη….
Ιανουάριος 09
Γιώργος Δούδος
g_doudos@yahoo.com
george-doudos.blogspot.com
Εύχομαι από καρδιάς όποια και όποιος διαβάζει τις γραμμές που ακολουθούν, το μακελειό των αμάχων κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας να έχει παύσει….
Με μάτια ορθάνοιχτα από τη φρίκη, παρακολουθούμε την καταστροφή που γίνεται στη Γάζα. Ένα θυσιαστήριο στη βία έχει γίνει η πιο πυκνοκατοικημένη γωνιά του πλανήτη, με τον πιο νεανικό πληθυσμό και συνάμα τους πιο απελπισμένους ανθρώπους….
Ένας Εβραίος διάβασα πως δήλωσε, ότι η βία της Χαμάς σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για τη μαζική επιθετικότητα του ισραηλινού στρατού, που πλήττει μικρά παιδιά, ηλικιωμένους και αρρώστους. Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας, εγκλωβισμένοι σ’ ένα απέραντο στρατόπεδο μελλοθανάτων είναι συνεχώς εκτεθειμένοι ως απρόσωποι στόχοι στις προγραμματισμένες βολές της αεροπορίας, του πυροβολικού και του πολεμικού ναυτικού του Ισραήλ. Οι άοπλοι που σκοτώνονται ή τραυματίζονται τόσο βαρειά, που απλά περιμένουν το θάνατο αβοήθητοι με περισσότερη αγωνία και πόνο, είναι «παράπλευρες απώλειες»!
Τα θύματα της βίας της Χαμάς σε πόλεις και χωριά του νοτίου Ισραήλ είναι επίσης τραγικές φιγούρες, όπως οι πολίτες της Γάζας, με μια διαφορά, οι Ισραηλινοί μπορούν πιο εύκολα να αντιμετωπίσουν και να διαφύγουν τον κίνδυνο του θανάτου, ενώ οι Παλαιστίνιοι γείτονές τους είναι αφημένοι μπροστά στο φάσμα του θανάτου εντελώς ανυπεράσπιστοι. Οι Ισραηλινοί πολίτες προστατεύονται από μια κρατική μηχανή στο έπακρο αποτελεσματική, ενώ οι Παλαιστίνιοι της Γάζας δεν έχουν τον τρόπο να υπερασπισθούν το θεμελιώδες δικαίωμά τους στη ζωή!
Οι κάτοικοι της Γάζας είναι τα τραγικά θύματα των μεγάλων εμπλοκών της διεθνούς πολιτικής. Η Χαμάς είναι ένα από τα «μακριά χέρια» του Ιράν στη Μέση Ανατολή. Ίσως για τούτο ο Αραβικός Κόσμος αντέδρασε μάλλον χαλαρά στην επιθετικότητα του Ισραήλ. Το πρόβλημα όμως δεν αφορά το Κράτος του Ισραήλ και τη Χαμάς, που θεωρεί ται τρομοκρατική οργάνωση, αλλά μια υπερσύγχρονη πολεμική μηχανή που έχει επιτεθεί με απίστευτη αγριότητα σε αμάχους πολίτες, που στις εκλογές του τόπου τους, έκαναν «το λάθος» να υπερψηφίσουν το πολιτικό κόμμα που λέγεται Χαμάς (Harakat al-Muqawamat al-Islamiyyah –Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης).
Στη Γάζα, ακόμα κι αν σταματήσουν οι επιθέσεις του Ισραήλ και αποφασίσει η Χαμάς να σταματήσει τις βολές ρουκετών σε ισραηλινούς οικισμούς, η καταστροφή που έχει γίνει θα είναι μια ματωμένη πληγή στην καρδιά της ανθρωπότητας για πολύ καιρό. Ίσως η τραγωδία της Γάζας να αφήσει το σημάδι της οδύνης στις ψυχές μας από δω και μπρος. Η Γάζα είναι ο ‘κρανίου τόπος’ της ανθρωπότητας που θανατώνεται από τις φαντασιώσεις των «εθνικά ή φυλετικά καθαρών κρατών». Πρώτα ήρθε η al naqba, που στα αραβικά σημαίνει ξεριζωμός. Οι Παλαιστίνιοι εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το 1948 πόλεις και χωριά που κατοικούσαν επί αιώνες και να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς για να ιδρυθεί το Ισραήλ, ως κράτος που γεννήθηκε από την καταστροφή του Ολοκαυτώματος. Μετά ήρθε το τείχος της ντροπής, που άρχισε να χτίζεται για να περιφρουρήσει τα σύνορα του Ισραήλ από την «επιθετικότητα» των Παλαιστινίων, που παραμένουν δεκαετίες τώρα οι παρίες της μεταπολεμικής ιστορίας, καταδιωκόμενοι μέχρις εξοντώσεως κατά καιρούς, κυρίως από Ιορδανούς, από Λιβανέζους και από Ισραηλινούς. Τώρα ήρθε το μακελειό της Γάζας. Να παύσει να υπάρχει ένας ολόκληρος λαός, γιατί οι επιθέσεις του Ισραήλ με την ενθάρρυνση των Η.Π.Α. κυρίως εκεί οδηγούν, ή να υπάρχει πλέον ευνουχισμένος….
Μου δόθηκε η ευκαιρία να εκφράσω τις απόψεις μου για τις πολιτικές των εθνοκαθάρσεων, που έχουν ματώσει φρικτά και τα ελληνικά χώματα. Όλη η γειτονιά μας στα Βαλκάνια έχει στίγματα πόνου από τις φαντασιώσεις των εθνικισμών, κάθε λογής και κάθε λαού της περιοχής. Όλοι είμαστε ένοχοι κατά του ανθρώπινου γένους! Γιατί όποιος επιχειρεί να εξοντώσει ένα λαό με οποιοδήποτε τρόπο στο όνομα του έθνους ή της πατρίδας κ.λπ., ενεργεί κατά της ανθρωπότητας.
Συνήθως στην Ελλάδα μιλούμε για «μικρασιατική καταστροφή» και για τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και από την Ανατολία. Λησμονούμε ή μάλλον οι πιο πολλοί ποτέ δεν μάθαμε δύο απλά πράγματα. Πρώτον, ότι την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος την είχε απαιτήσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος και δεύτερον, ότι όπως και όποιο βαθμό ξεριζώθηκαν Έλληνες από την Μικρά Ασία και εγκαταστάθηκαν χωρίς διόλου να ρωτηθούν στην Ελλάδα, έτσι ξεριζώθηκαν βίαια Μουσουλμάνοι από την Κρήτη, από τη Μακεδονία, από την Ήπειρο και εγκαταστάθηκαν χωρίς διόλου να ρωτηθούν επίσης σε μέρη της Τουρκίας. Μάλιστα πολλοί απ’ αυτούς τους Μουσουλμάνους ήταν Έλληνες, πολιτισμικά και φυλετικά ίσως. Δεν γνώριζαν την τουρκική και είχαν τις ίδιες συνήθειες με τους Χριστιανούς συμπολίτες τους, μιλώντας μαζί τους την ίδια ακριβώς γλώσσα. Όλοι οι Μουσουλμάνοι της Κρήτης μονάχα ελληνικά γνώριζαν, όπως και οι Μουσουλμάνοι της Ηπείρου, με εξαίρεση εκείνους της Θεσπρωτίας που ήταν Αλβανοί (Τσάμηδες), όπως και οι Βαλαάδες της Δυτικής Μακεδονίας. Υπήρχαν και άλλοι Μουσουλμάνοι που μιλούσαν σλαβομακεδόνικα και ήταν ντόπιοι Μακεδόνες, όπως και οι Χριστιανοί συγχωριανοί τους και όμως σύρθηκαν άθελα στην Τουρκία και τους δόθηκε νέα πατρίδα στα βάθη της Καραμανίας.
Σε τούτο τον τόπο, Ελλάδα και Τουρκία, γνωρίζουμε καλά την προσφυγιά, την καταστροφή, την πίκρα να ζεις και ο άλλος να μη σου αναγνωρίζει την αξιοπρέπεια.
Ένα βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις εκδόσεις ‘Κέδρος’ σε ελληνική μετάφραση από τα τουρκικά. Τίτλος του «Κρήτη μου». Συγγραφέας του η Σαμπά Αλτίνσαϊ, κρητικής καταγωγής . Αξίζει να διαβασθεί από τον καθένα και την καθεμιά, που ζει σε τούτο τον τόπο, είτε είναι Χριστιανός, είτε Μουσουλμάνος, είτε Τούρκος ή Έλληνας ή όποιος αλλιώς αυτοπροσδιορίζεται. Πρώτα και κύρια είναι ένα βιβλίο γραμμένο με αλήθεια και επίσης αποκαλύπτει πράγματα που οι πολλοί αγνοούν και οι λίγοι θα ήθελαν να μη δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας.Όσοι ζούμε στην Ελλάδα, όπως και στην Τουρκία, θαρρώ πως έχουμε φυτεμένη στα γονίδιά μας την ευαισθησία να κατανοήσουμε το δράμα των ανθρώπων της Γάζας. Άλλος λίγο, άλλος πιο πολύ κουβαλούμε στην κληρονομιά μας το ζεμπίλι και το μπόγο του πρόσφυγα που ξεκίνησε με τα πόδια και τα κάρα από την Πάντερμα να φτάσει ως τη Σαλονίκη ή από τα Χανιά στο Αϊβαλί φορτωμένος σαν σακί σε καράβι που η μπόχα σ’ έπνιγε αλύπητα.
Στις μέρες που πολλοί αγωνιούν για την «παγκόσμια οικονομική κρίση» και τρέμουν μη χάσουν τους θησαυρούς τους, μια αξία προβάλλει, ολοζώντανη, με σάρκα και οστά, με χαμόγελα και δάκρυα: Η αξία της ανθρωπιάς. Αν υπάρχει ανθρωπιά δεν κινδυνεύει από τα σκαμπανευάσματα οποιουδήποτε χρηματιστηρίου. Κι αυτή η αξία είναι η μόνη που μπορεί να κρατά ακοίμητη τη συνείδηση του ανθρώπου, αυτό που μας ξεχωρίζει από τα άλλα ζωντανά του πλανήτη….
0 yorum:
Yorum Gönder